trip naar Seattle en dag 1

Dag allemaal

Mijn eerste verhaal vanaf de westedam. Ik ben 3 dagen geleden met 3 uur vertraging vanaf heatrow vertrokken omdat er zo nodig iemand het paneeltje van de airco-aansluiting onderaan het vliegtuig moest vernielen. Ze gingen eerst proberen om toestemming te krijgen om zo te vertrekken maar dat werd niet toegestaan dus hebben ze het ter plaatse moeten fixen en daarna terug toestemming krijgen om met een gerepareerd stuk te mogen vliegen. Ondertussen zat ik al 3 u lang in het vliegtuig en de teller met remaining flight time bleef maar op 9u05 minuten staan.  Het was een gigantisch lange vlucht op die manier. Het gevolg was dat ik pas om 21u15 in het hotel was. Onderweg op het vliegtuig heb ik kennis gemaakt met de 3de werktuigkundige uit Indië en de assistent facility manager uit Roemenië. Die hebben me de hele weg geholpen vanaf het vliegtuig tot in het hotel en hebben me zelfs getrakteerd s’avonds.

In de ochtend kwam de bus van de cruiseterminal ons halen van het hotel en bracht ons naar het schip. Onderweg zijn we langs het hoofdkantoor van de Holland America line gereden. Een mooi gebouw maar ik had verwacht dat het ook zo een gigantisch flatgebouw ging zijn zoals in Rotterdam.

Eens aan boord heb ik mijn buddy Ross toegewezen gekregen. Het is een vriendelijke Ier die ongeveer 3 weken aan boord is ondertussen. En ik heb een hut voor mezelf. Het is niet de grootste hut maar ik heb plek zat omdat ik er alleen in zit. Jammer genoeg is het maar tijdelijk. Maximum tot 20 Augustus. Ik heb dus nog niet veel uitgepakt omdat ik weet dat ik toch weer moet verhuizen. Hopelijk kan ik dan gewoon blijven waar ik ben.

Voor de rest heb ik naar een paar trainingen en safety briefings moeten gaan en heb ik met Ross een toer rond het schip gedaan. Waaronder de kleermaker(thank god for belgian chocolat, hehehe). Daarna was het bijna tijd om te vertrekken uit Seattle dus hadden we samen met het volledige brugteam een pre departure meeting. En omdat mijn uniform pas later op de avond klaar ging zijn kon ik niet in passagiersgebieden dus mocht ik het vertrek vanop de brug volgen. Wat een ongelofelijk machtig gevoel als het schip gracieus van de kade wegglijdt. Zonder enig lawaai, of trillingen of woeste golven, gewoon alsof het geen enkele moeite kost om 80 000 ton staal in beweging te brengen.

Daarna ben ik nog naar de kleermaker geweest om mijn uniform te halen en ben ik rond 8u savonds in bed gekropen want ik was doodmoe.